Gölgemle Konuştum Bugün

Geçenlerde Netflix’te Stutz belgeselini izledim. Phil Stutz, oyuncu Jonah Hill’in psikoloğu olarak karşımıza çıkıyor. Onun hayatını, tekniklerini, hayata bakış açısını kendi ağzından dinliyoruz. Benim en çok ilgimi çeken yerler ise, Stutz’un bazı uygulamamız gereken adımların ve tekniklerin olduğunu söylemesi idi. Formül söylüyor aslında, içimizde tutup da aşamadığımız şeyler için. Bu adımlardan üstünde durmak istediğim başlık ise ‘gölgen ile konuşmak’.


İnsanın gölgesi Stutz’un açıkladığına göre utandığın, unutmak istediğin, belki de o dönemde aşağılandığın, kötü hissettiğin bir zaman dilimi. Gölgenle konuşup, onu olduğu gibi kabul etmen gerektiğini söylüyor. Ah tabi birde eğer topluluk karşısında yapmanız gereken bir sunum var ise hemen öncesinde uygulamanız gerektiğini de öneriyor. Sunum bağlamında bu formülü deneyimlemiş biri olarak işe yaradığını, kendini olduğun gibi görüp kabul ederek daha rahat bir alan oluşturduğunu söyleyebilirim.

Bugün de tekrar gölgemle konuştum. Gözümü kapattığımda karşımda canlanan bir ben, bu zorlukları, ördüğü duvarları arkasına atarak atlatabildiğini düşünen, korkan, korktuğu içinde cesaret edemeyen, her güveni yıkıldığında kendi içine saklanan bir benlik.

Bana şu an ne diyor biliyor musunuz?

Kaçma.

Beni olduğum halimle kabullen. Kabullen ki kendi gerçeklerini görebilecek cesaretin ve inancın olsun. Böyle hisseden sadece sen değilsin, buna da inan lütfen. Bu nedenle kendimi hep kızgın, üzgün, yok sayılmış ve yaralanmış hissettim.

Şimdi tam burada bu yazı aracılığı ile 23 yaşında Zeynep olarak teşekkür etmek ve kabullenmek istiyorum. Bundan sonraki hayatımı onunla paylaşmak, zenginleştirmek ve beni ben yaptığı için ona teşekkür etmek istiyorum.

Çok kırılgan olduğu için özgürce düşündüklerini ve hissettiklerini söyleyemeyen beni o halimle kabul ediyorum. İnan şimdi böyle olmazdı. Şimdi sen o yaşadıkların ve hissettiklerinle yüzleşmeyip içine attıkça içimde oluşan çatlakları yapıştırmak bir o kadar zorlaşıyor. Sana bunların bir süreç olduğunu ve o zorlukları yaşayıp kabullenmeden çocukluktan çıkamayacağını söylemek istiyorum. Ve bu adımları severek, sevilerek, değer vererek açık olarak ve gerçekleri konuşarak atlatmaya çalıştığıma da inanmanı istiyorum. Seni olduğun gibi seviyorum ve kabulleniyorum.

Ben sen varken bir bütünüm.